چه اعتمادی به شرکتهای بیمه خصوصی است ؟ (قسمت سوم ) در مورد بیمه ها هم شرایط دقیقاً به همین منوال بانکهاست. در رأس نظام بیمه ای کشور هم بیمه مرکزی قراردارد که تحت نظارت مستقیم بیمه جهانی است. بیمه مرکزی هم دقیقاً همان نظارت بانک مرکزی را دارد اما روی شرکت های بیمه. هر شرکت بیمه برای تأسیس ابتدا به ساکن باید از مجرای بیمه مرکزی اقدام به تأسیس و دریافت مجوز نماید. بیمه مرکزی پس از بررسی صلاحیت موسسین و تأیید آنها ؛ وثیقه مالی سنگینی بابت ضمانت برگشت سرمایه مردم دریافت میکند و مجوز فعالیت شرکت مذکور را صادر می نماید و از آن به بعد هم نظارت مستقیم بر عملکرد شرکت نموده و آنرا ملزم به رعایت قوانین ، مقررات و بخشنامه های بیمه مرکزی می نماید. بیمه ایران و بیمه توانا ( که بعدها به بیمه آسیا تغییر نام داد و خصوصی هم شد ) دو شرکت بیمه هستند که از قبل از انقلاب فعالیت خود را آغاز کردند و کماکان نیز به ارائه خدمات بیمه ای به مردم می نمایند. تعلیق شدن فعالیت شرکت بیمه توسعه بدلیل کاهش سرمایه این شرکت ، تنها اتفاقی بوده که طی 81 سال گذشته در صنعت بیمه اتفاق افتاد . این اتفاق اگرچه از جهاتی به نفع شرکت های بیمه نبود اما از طرفی هم نشان داد که نظارت بیمه مرکزی باعث شد تا بیمه گزاران به حق حقوق خود برسند. (اگرچه به سختی ) بر اساس قانون بیمه مرکزی چنانچه هر شرکتی ورشکسته یا معلق از خدمت شود ، بیمه مرکزی موظف است از محل وثیقه و اموال منقول و غیرمنقول آن شرکت اقدام به جبران ضرر و زیان مردم بپردازد. در همین راستا وثیقه و اموال شرکت توسعه در اختیار بیمه ایران قرار گرفت تا مطالبات مردم پرداخت شود. نکته حائز توجه اینست که هیچ بیمه ای در کشور فعالیت نمیکند مگر اینکه از کانال بیمه مرکزی مجوز دریافت کند. بیمه مرکزی هرساله لیستی از شرکتهای بیمه تهیه کرده و در اختیار عموم مردم قرار میدهد که در آن توانگری شرکتها را مشخص کرده است . هدف از اینکار اطلاع رسانی به مردم است تا جهت تهیه هر نوع بیمه نامه ای ، این اختیار را داشته باشند تا از شرکتهای با توانگری بالا خریداری کنند. در ادامه لیست توانگری شرکتها در اختیار شما قرار خواهد گرفت.شرکتهای با سطح توانگری 1 بالاترین سطح توانگری را دارند.

چه اعتمادی به شرکتهای بیمه خصوصی است ؟ (قسمت دوم ) لیست کلیه بانکها ، موسسات مالی و صندوقهای قرض الحسنه در سایت بانک مرکزی موجود است. اما هستند موسسات و صندوقهایی که زیر نظر بانک مرکزی نیستند و با سودهای اغواگرانه سرمایه مردم را جذب میکنند و پس از مدتی هم دست به کلاهبرداری و اختلاس میزنند و نمونه آنرا بارها در نقاط مختلف کشور دیده و شنیده اید. اما آیا بانک مرکزی پاسخگوی زیان دیدگان این قبیل موسسات و صندوقها نیز هست ؟

چه اعتمادی به شرکتهای بیمه خصوصی است ؟ (قسمت اول ) اکثریت قریب به اتفاق ما برای یکبار هم که شده فعالیت بانکی داشته ایم و بسیاری از مردم حداقل دارای یک حساب بانکی هستند و اعتماد به بانکها در مردم نهادینه شده بدون اینکه دقیقاً بدانند در حقیقت اعتبار بانکها از کجا نشأت میگیرد. بدنیست بدانید که برخی از بانکهای فعلی از جمله سپه ، ملی و صادرات از جمله بانکهایی هستند که در سالهای قبل از انقلاب شروع به فعالیت کردند. بانکهای دیگری نیز همچون رفاه کارگران،تجارت، ملت،کشاورزی، مسکن و صنعت و معدن نیز بانکهایی هستند که از ادغام 37 بانک دولتی و خصوصیِ قبل از انقلاب ؛ و در سال 1359 شکل گرفتند. همین خبر خود گویای واقعیت های زیادی است . اینکه در طی سالهای متمادی این بانکها همچنان به فعالیت مشغول هستند و تغییر حکومت نیز باعث اختلال در سرمایه مردم نشد. اما دلیل این اعتبار چه بود ؟ در رأس نظام بانکی هر کشوری یک بانک مرکزی قراردارد که ضمن نظارت بر حسن فعالیت سیستم بانکی ، مسئولیت دارد تا با تنظیم قوانین و مقررات حافظ اموال مردم باشد. همین بانک (بانک مرکزی) نیز خود زیر نظر بانک جهانی است و فعالیت های آن توسط بانک جهانی رصد میشود. تمام بانکها نزد بانک مرکزی وثیقه دارند بدین منظور که چنانچه به هر علتی بانکی ورشکسته شود ، بانک مرکزی از محل وثیقه آن بانک به جبران ضرر سرمایه گذاران بانک مذکور بپردازد. اتفاقی که چندی پیش برای موسسه ثامن الحجج افتاد و وثیقه آن طبق قانون به یک بانک دیگر (پارسیان) واگذار شد تا ضمن اینکه احتمال اختلاس به صفر کاهش یابد ؛ سرمایه مردم به آنها عودت داده شود.